Miejsca sakralne we wschodnim Kazachstanie

Monument Kuszikbaj batyra (ros. Кушикбай батыр) i źródełko

Monument wzniesiono obok grobu bohatera, znajdującego się 50 kilometrów od Semieja. Pomnik wygląda jak hełm batyra, dombra i łabędź.

Kuszikbaj batyr był odważnym bohaterem, ale zostałby zapomniany, gdyby nie Muchtar Auezow, który utrwalił jego historię w opowiadaniu „ Udział sieroty”.

Kuszikbaj batyr zmarł młodo, miał dwadzieścia jeden lat. Posiadał ziemię i marzył o zostaniu przywódcą wojskowym. Był zaradny, zręczny, niestrudzony, niesamowicie silny i nie miał sobie równych w walkach i potyczkach. Nie bał się człowieka, bestii ani wilkołaka. Niestety zachorował na ospą. I to właśnie

wtedy ukradziono jego ukochanego konia Kyzylbesty, którego w biały dzień ukradł rywal z sąsiedniej wsi. Wściekły i obrażony Kuszikbaj wyrusza w pogoń za swoim wiernym towarzyszem. Z włócznią w pogotowiu, groźny, wjechał do wioski przestępcy, gdy radośnie chwalił się skradzionym szlachetnym koniem i swoją bezkarnością. Ale dzięki interwencji starszych konflikt między dwoma batyrami został pomyślnie rozwiązany. Kuszikbaj wraca na konia, otrzymuje bogatą szatę i jest honorowo eskortowany z wioski. Na przełęczy choroba ponownie się nasila i tu batyr żegna się z życiem.

Ten pomnik poświęcony jest nie tylko Kuszikbajowi, ale także wszystkim zapomnianym batyrom kazachskim.

Obok źródełka jest niewielka górka, na którą można wejść, co ma spowodować, że będziemy zdrowsi.

Mauzoleum Jelik-Kebek (ros.мавзолей «Енлик-Кебек»”)

Mauzoleum to nazywane jest również „Wieżą Miłości”. Znajduje się ono nad prawdziwymi grobami tragicznie zmarłych- Jenlik i Kebek. Historia zakochanych w sobie młodych ludzi, którzy należeli do zwaśnionych klanów, znana jest już od XVIII wieku.

Mauzoleum wygląda jak piramidalny obelisk z białego marmuru.

I tu znowu pojawia się postać Muchtara Auezowa, który zebrał najbardziej szczegółowy materiał dotyczący pray kochanków. Mauzoleum opisał w powieści „Droga Abaia”, a dramat młodych stał się podstawą tragedii „Jenlik-Kebek”, która od 1917 roku jest stale wystawiana na deskach kazachskich teatrów dramatycznych i operowych.

Legenda mówi, że żył batyr Kebek, który wyróżniał się heroiczną siłą i odwagą. Chciał wiedzieć, co go czeka w przyszłości i udał się do wróżki, która mieszkała w górach. Przepowiedziała ona śmierć batyra z powodu dziewczyny. Po pewnym czasie Kebek poszedł na polowanie. Zgubił się i zawędrował do wsi, gdzie spotkał cudowną dziewczynę o imieniu Jenlik. Kebek zdołał zdobyć serce dziewczyny. Młodzi zakochali się w sobie. Ale Jenlik była zaręczona ze starcem ze szlacheckiej rodziny. Nie mogli się pobrać, stare okrutne obyczaje na to nie pozwalały. Pewnej nocy uciekli i długo ukrywali się w górach. Zostali mężem i żoną i mieli syna.Ale rodzina dziewczyny nie mogła się z tym zgodzić – ucieczka młodych została przyjęta jako zdrada, a na rodzinie Kebeków rozpoczęła się zemsta. Ukradziono im bydło, podpalono jurty. Klan dziewczyny zorganizował spotkanie starszyzny i postanowiono ukarać zbiegów. Jeden z uczestników był bardzo surowy i okrutny i skazał kochanków na śmierć. Długo szukali młodych i znaleźli ich w górach wśród skał. Byli związani sznurem na szyi i przywiązani do konia. Przed śmiercią Jenlik poprosiła krewnych, aby nie zostawiali jej małego synka na pastwę losu i pochowali ją wraz z mężem w tym samym grobie. Po pogrzebie nikt nie zabrał do siebie syna, nawet rodzice dziewczyny bali się kary.

Po latach ludzie, którzy zachowali w pamięci legendę o miłości Jenliki i Kebeka, zaczęli komponować o nich piosenki i wiersze.

Pierwotny pomnik z czasem zawalił się, ale w 1960 roku młodzież z regionu Abaja, samodzielnie zebrawszy pieniądze, odrestaurowała go. Później nastąpiła kolejna przebudowa.

Dziś mauzoleum reprezentuje sześciometrowa wieża zwieńczona kopułą. Ze wszystkich stron zabytek ozdobiony jest pięknymi orientalnymi ornamentami. Wewnątrz mauzoleum znajdują się groby z napisami „Jenlik-Kebek”. Ten sam napis znajduje się na fasadzie mauzoleum.

Wieża Miłości od dawna jest święta. Uważa się, że wizyta w mauzoleum przynosi nowożeńcom pomyślność, dlatego często można tu zobaczyć procesje ślubne.

Obok mauzoleum stoi pomnik zakochanych.

Mazar Kengirbaja bi ata

Kengirbaja to kazachski sędzia, przodek poety Abaja Kunanbajewa. Był znany ze swojej życzliwości do islamu. To również odważny wojownik.

Wielu pisarzy wspomina jego imię w swoich utworach.

Obok grobu znajduje się również meczet, w którym po obiedzie niektórzy spali.

Jaskinia Konyr-aulie (ros.Коныр-аулие)

Jaskinia jest przede wszystkim unikalnym pomnikiem przyrody. Powstała w wyniku ruchu płyt tektonicznych skorupy ziemskiej i naturalnego wpływu natury.

Ale ludzie od dawna przypisują jej święte właściwości. Jaskinia uważana jest za miejsce święte, ponieważ ma cudowny wpływ na zdrowie. Dlatego przed wejściem do środka trzeba odbyć specjalny rytuał ablucji. Nie należy też przeklinać w jaskini, aby wejść z czystymi myślami, kobiety powinny zakrywać głowy szalikiem lub chustą.

Lecznicze właściwości wody, według lokalnych przewodników, potwierdzają badania naukowe. Są pewni, że woda w jaskini jest mineralna. Jej temperatura wynosi zawsze +4 stopnie, niezależnie od temperatury na zewnątrz. Zaskakujące jest to, że są tam aż trzy jeziora. Oddzielone są od siebie ogromnymi sklepieniami.

Prawdopodobnie sam Abaj lubił odwiedzać tę jaskinię.

A wokół jaksini można podziwiać piękne krajobrazy.

Zjadłam tam też pyszne kazachskie danie 🙂

Grób Bibi Kyzy (ros.Биби кызы)

Byliśmy tam tylko chwilę, ponieważ padał deszcz.

Przyjeżdżają tam rodzice chorych dzieci i modlą się o uzdrowienie.

Grób Bajanbaj-ata (ros. Баянбай-ата)

Jest to miejsce pochówku szamana Bajanbaj-ata. Znajduje się tam grób, mały meczet, budynki mieszkalne i gospodarcze.

Przy grobie szamana ludzie modlą się, owijają tkaninę.

Bajanbaj-ata (1861-1924) – był świętym starcem, znał Koran na pamięć, odwiedził Wielką Mekkę 5 razy, zmarł w wieku 63 lat. Był wielkim szamanem i poświęcił swoje życie służbie Bogu i bezinteresownej pomocy ludziom. Był bardzo mądrym człowiekiem, swoimi modlitwami potrafił wywoływać deszcz, skręcać bieg rzeki w przeciwnym kierunku, umiał latać, znał język zwierząt i ptaków. Istniała legenda, że przez trzy dni i trzy noce na polanie Nur święty walczył ze złymi duchami i wygrał! Od tego czasu ludzie mówią, że Bajanbaj-ata leczył ludzi z najstraszniejszych chorób i trudności.

Na polanie Nur odbywa się rytuał oczyszczenia. Najpierw w kręgu oznaczonym palami leży się na ziemi, potem trzeba chodzić dookoła i dotykać tych pali. Na koniec jest się polewanym wodą z przodu i z tyłu. Można jeszcze rozwiązać węzły, czyli problemy. Mężczyzna, siedząc na tronie, ucina nitki, które trzeba zawiązać sobie na nogach. Potem powtórzyć układ kroków i zostają one przecięte.

Na koniec należało umyć się w strumieniu.

Drugi rytuał szamański odbywa się w pomieszczeniu. Inny mężczyzna chodzi z kijem, na końcu którego umieszczone są rzemienie – uderza nim o podłogę i śpiewa. Potem biczem do poganiania koni uderza wszystkich po plecach. Na końcu pyta każdego z osobna, co czuł podczas tej ceremonii.