Kiedy byłam w Kyzyłordzie, postanowiłam pojechać do oddalonego o ok. 170 km kompleksu poświęconego legendarnemu twórcy kobyzu – instrumentu muzycznego.
Kompleks pamiątkowy „Korkyt – Ata” jest poświęcony twórcy instrumentu muzycznego, który nazywa się kobyz.
Korkyt jest legendarną postacią dla wszystkich ludów tureckich – symbolem świata tureckiego, jego świętego kodeksu i moralności. Uważa się, że urodził się i wychował nad brzegiem Syr-darii, prawdopodobnie w VIII-IX wieku. Pochodził z klanu Kayyspas z plemienia Oguz.
Narodziny Korkyta są opisane w mitologii. Podobno przed narodzinami dziecka nastąpiło zaćmienie słońca, wokół zrobiło się ciemno, zaczęła się burza, grzmoty, błyskawice. Ludzie wokół byli przerażeni. A kiedy dziecko się urodziło, wszystko się uspokoiło. „Przyszedł na ten świat w czasach, gdy wszyscy się bali, przestraszył nas wszystkich, więc nazwijmy go Korkyt” – zdecydowali ludzie.
Około X-XI wieku nad brzegiem Syr-darii, gdzie według dokumentów historycznych pochowano Korkyta, wzniesiono mauzoleum. Zostało jednak zniszczone przez wodę podczas powodzi Syr-darii.
Kompleks pamięci „Korkyt-ata”, założony w 1980 roku, został zbudowany na terenie stacji kolejowej „Korkyt”, niedaleko wsi Żosały w obwódzie kyzyłordzkim. Autorami pomnika są architekt B.A. Ibraew i fizyk akustyczny S.I. Isatajew.
Stela ma wysokość 12 metrów i składa się z kobyzów skierowanych w 4 strony świata. Na szczycie znajduje się 40 metalowych piszczałek, które przy wietrze wydają dźwięki kobyza.
Obok jest amfiteatr to „sala” pod gołym niebem, mogąca pomieścić około 2000 osób. Średnica amfiteatru na dole wynosi 12,5 metra, na górze 38. Co 4 lata organizowany jest tu festiwal turecki.
Znajduje się tu również piramida pragnień ma wejście i klatkę schodową prowadzącą do wewnątrz, gdzie każdy przechodzi 7 razy wokół niej, aby spełnić swoje marzenia.
„Dywan” ułożony jest z 7 rodzajów kamieni przywiezionych z najbliższego kamieniołomu, położonego 18 km od kompleksu.
Przy wejściu do kompleksu znajduje się małe muzeum poświęcone Korkytowi i wynalezionemy przez niego kobyzowi.
Kobyz to jeden z najstarszych kazachskich instrumentów ludowych. Od czasów Korkyta jest on instrumentem o magicznej mocy, który łączy człowieka ze światem duchów.Kobyz jest wykonany z jednego kawałka drewna. To jeden z najstarszych sposobów wytwarzania instrumentów muzycznych w dziejach ludzkości i wcale nie wynika to z zacofania technicznego czy braku metalowych części. Według starożytnych wierzeń wielu ludów tylko w jednym kawałku zachowana zostanie żywa, śpiewająca dusza drzewa, która zabrzmi w instrumencie. Otwarty korpus, podobnie jak struny kobyzowe z wiązki 30-60 nieskręconych włosów końskich, daje bardzo gęstą barwę.
Niedaleko od kompleksu znajduje się grób Aksak kyz. Była to kulawa dziewczyna.
Ludowa legenda głosi, że Korkyt bał się śmierci, więc zaczął przenosić się z miasta do miasta, aby uciec przed nią. Objechał cztery strony świata i wrócił do swojej ojczyzny, nad brzegi Syr-darii. W nocy miał wizję, w której stworzył kobyz. Kiedy się obudził, zdał sobie sprawę, że został zobowiązany do wykonania tego instrumentu, a wtedy będzie mógł uniknąć śmierci. Ściął całe drzewo i wyciął podstawę, zarżnął swojego wielbłąda, na którym podróżował przez te lata, i naciągnął jego skórę na dno kobyzu, złapał małego ogiera i zrobił zrobił struny z jego włosów. Po zrobieniu instrumentu muzycznego zaczął na nim grać. Wszystko zamarło na dźwięk kobyza, mówią, że nawet rzeka Syr-daria zwolniła swój bieg. W tym czasie 40 młodych dziewcząt usłyszało melodię i zapragnęło zobaczyć przedmiot, który wydaje ten piękny dźwięk. Ich podróż była długa i były bardzo wyczerpane. Kiedy weszły do osady, 39 dziewcząt zmarło z głodu, a tylko ostatnia kulawa dziewczyna była w stanie dotrzeć do celu, bo szła z kozą, która dawała jej jedzenie. Ale jej szczęście nie trwało długo, bo gdy zobaczyła Korkyt-ata grającego na kobyzie, padła martwa. I to właśnie jej grób znajduje się w odległości kilkuset metrów od kompleksu poświęconego Korkytowi.
źródła:
kazpravda.kz
wikipedia
kazakhstan.travel